Vorige
Over de auteur
- Albert Skibinski is een zelfstandig ontwikkelaar en co-founder van Jafix
- Ik schrijf over web development, lange fietstochten en lekker eten!
Bike touring Nederland
Bike touring - een rondje Nederland
Albert Skibinski •
Een fietstocht van twee weken door Nederland was een van de meest memorabele ervaringen van mijn leven. Het is onmogelijk om die ervaring in woorden te vatten, omdat het wordt bepaald door alles wat je onderweg ziet en de mensen die je ontmoet, en ik ben geen dichter. Maar in deze post zal ik proberen mijn reis zo goed mogelijk te beschrijven.
De reis plannen
Mijn reis begon op 18 juni 2020 in mijn woonplaats Breda, in het zuiden van Nederland (provincie Noord-Brabant), vlak bij de Belgische grens. Vanwege COVID-19 moest ik zorgvuldiger plannen, aangezien campings destijds nog beperkt waren (je moest je eigen toiletvoorziening meenemen). De regels werden net voor mijn vertrek versoepeld, maar dat zorgde ervoor dat ik alternatieven moest zoeken. Ik nam alleen een kleine, lichtgewicht tent mee, en iemand op Reddit wees me op CampSpace.com. Het is eigenlijk Airbnb voor mensen die alleen een plek nodig hebben om een tent op te zetten, en dat was precies wat ik nodig had.
Ik wist van trainingsritten in de maanden ervoor dat ongeveer 100 km per dag haalbaar was, met voldoende hersteltijd in de avonden zonder dat volledige rustdagen nodig waren. Dus vond ik overnachtingen langs de route die ik wilde fietsen: met de klok mee vanaf Breda naar Zeeland, vervolgens noordwaarts langs de kust tot Noordwijk. Op dat punt besloot ik de kustlijn te verlaten en me te richten op het centrale deel van Nederland, rond Utrecht, voordat ik verder naar het noorden ging richting Friesland en Groningen. Daarna zou ik terugkeren via de oostelijke provincies: Drenthe, Overijssel, Gelderland en uiteindelijk terug naar Brabant. Dit zou in totaal 14 dagen duren.
In eerste instantie wilde ik ook Limburg in het zuiden opnemen, een prachtige heuvelachtige regio, maar dat zou me 3-4 extra dagen kosten en ik wist niet hoe ik me precies zou voelen na twee weken fietsen. Daarom besloot ik het als een optie te houden. Zoals het toeval wilde, sloeg het weer aan het eind van de reis om, dus bewaar ik Limburg voor een volgende keer. Een andere regio die ik grotendeels oversloeg was Noord-Holland, Amsterdam en de Waddeneilanden. Dat komt omdat ik een paar jaar geleden al in die regio heb gekampeerd en gefietst, en het moeilijk is om een route te plannen die dit gebied én het centrale deel van Nederland rond Utrecht omvat, dat ook een van de mooiste delen is met onder andere Nationaal Park de Veluwe.
Maar als je nieuw bent in Nederland, zou ik zeker aanraden om door Amsterdam te fietsen. Dat is een ervaring op zich.
Fiets
Mijn fiets is een Kona Sutra 2020, die ik eerder dat jaar heb gekocht. Ik heb veel onderzoek gedaan, van Koga’s F3 en Gazelle Worldtravellers tot Genesis- en Surly-fietsen. Ik vond vooral de laatste erg aantrekkelijk, maar die waren moeilijker te verkrijgen in Nederland en ook wat duurder dan de Kona, die 1500 euro kostte en een geweldige allround stalen fiets is voor lange ritten.
Tot nu toe is het een geweldige keuze geweest. Ik heb geen problemen gehad met de fiets of lekke banden met de Schwalbe-banden. Ik ben vooral blij met het leren Brooks-zadel, omdat ik bang was dat zadelpijn mijn reis zou verpesten. Maar dit zadel bleek veel comfortabeler te zijn dan het racefietszadel op mijn oude Bianchi racefiets, waar ik na 3 uur fietsen gegarandeerd zadelpijn kreeg.
Uitrusting
Alle uitrusting paste in drie tassen van het type Vaude Karakorum: twee achtertassen en een bovenkant die eraan geritst kan worden en ook als rugzak gebruikt kan worden. Alles wat ik nodig had, kon in deze tassen, dus ik had geen tassen aan de voorkant van de fiets nodig. Het belangrijkste voor een goede nachtrust was een lichtgewicht eenpersoonstent, een slaapzak en een luchtmatras (allemaal van Forclaz Decathlon). Ik was erg blij met de tent en slaapzak, maar ik overweeg een beter zelfopblazend matras voor mijn volgende reis. Ook had ik het belang van een kussen onderschat en moest ik improviseren met een tas met kleding, maar ik ga op zoek naar een comfortabelere oplossing.
Voor het koken gebruikte ik een Coleman feather-stoof, die op gewone benzine werkt, met een kleine pan en waterketel. Ik had een paar basis kruiden en specerijen (Italiaanse mix, chilivlokken en zout), maar alle andere ingrediënten kocht ik onderweg in lokale winkels. Maaltijden bestonden meestal uit spaghetti met Parmezaanse kaas en een salade erbij, of bonen in tomatensaus met chorizo, courgette en aubergine. En natuurlijk koffie in de ochtend met iets van een lokale bakkerij.
De rest van de ruimte in de tassen werd voornamelijk ingenomen door kleding. Ik hield me aan het "3X"-principe: drie van alles. Een set die je draagt, een schone en een gebruikte. Ik had wat vloeibaar wasmiddel mee en waste mijn kleding waar mogelijk, wat prima werkte. Ik had drie waterflessen: twee op het frame en één grotere fles van 900 ml in een van de tassen. Op sommige van de heetste dagen moest ik deze meerdere keren bijvullen, wat geen probleem was omdat er veel gratis openbare watertappunten in Nederland zijn of je kunt natuurlijk bij elke kroeg langs de route bijvullen.
Dag 1: Vertrek van huis (123 km)
Nederland staat bekend om zijn fietspaden en er zijn verschillende langeafstandsfietsroutes beschikbaar. Voor het eerste deel van mijn reis volgde ik de LF13, die in het zuiden van de Duitse grens naar de Noordzee in de provincie Zeeland loopt.
Mijn eerste kampeerplek lag iets voor het einde van deze route, in Zuid-Beveland. Aan het einde van een doodlopende weg in de middle of nowhere sliep ik in een tent in een prachtige tuin met schapen, kippen en een hele vriendelijke hond.
De eigenares had ook een fascinerende grote schuur vol tweedehands kinderboeken die ze online verkocht. Er stond een tent - opgezet door de eigenares voor een vorige bezoeker die geen tent had - die nog steeds beschikbaar was. Ik mocht die gebruiken als ik wilde. Het had zelfs een echt bed erin en samen met een kleine keuken was dit een behoorlijk luxe start van de reis. Tijdens een onweersbui maakte ik mijn avondeten en genoot daarna in de tuin toen de zon weer terugkwam.
Dag 2 - Zeeland (102 km)
De volgende dag zette ik mijn reis voort naar de kust, waar ik een andere langeafstandsfietsroute oppikte: de Kustroute. Deze loopt helemaal naar het noorden tot aan de Duitse grens.
De Zeeuwse schiereilanden zijn met elkaar verbonden door wegen met dammen, die deel uitmaken van de beroemde Deltawerken, gebouwd na de grote overstroming van 1953. Als je er niet mee bekend bent, raad ik een bezoek aan Neeltje Jans aan, gelegen op een van de eilanden. Het heeft een mooie expositie over dit geweldige staaltje techniek.
Het fietspad op Schouwen-Duiveland - het volgende schiereiland - was een van de mooiste van de hele reis. Kleine bossen, duinen, dorpjes en natuurlijk de zee en stranden, allemaal samengebald in een klein gebied op wegen met nauwelijks auto's. Vergeet onderweg niet te stoppen voor wat heerlijke kibbeling of verse haring!
Meestal waait in Nederland de wind uit het westen/zuidwesten, dus de volgende paar dagen zouden relatief eenvoudig zijn, afgezien van de soms steile duinen (Nederlandse bergen!). Nadat ik de Brouwersdam was overgestoken, eindigde ik op Goeree-Overflakkee, het meest noordelijke schiereiland dat eigenlijk onderdeel is van de provincie Zuid-Holland.
Dag 3 - Twee werelden (98 km)
Normaal gesproken leidt de Kustroute je nu door de Maasvlakte, waar je een veerboot naar Hoek van Holland neemt om langs de kust verder te fietsen. Maar het was een zaterdag en door COVID draaiden de veerboten op een winterschema, wat betekende dat er voor mij geen veerboot was. De Maasvlakte is een enorm industriegebied op een kunstmatig eiland en het contrast met de omgeving van duinen, schepen en leidingen kan niet groter zijn.
Ik besloot de zuidrand van de Maasvlakte naar Brielle te fietsen, een mooi klein stadje dat ik via een kleine fietsveerboot vanuit het noorden binnenkwam. Na de lunch ging ik westwaarts naar Rotterdam en twee andere grote industriegebieden: Botlek en Pernis. Uiteindelijk kon ik zelf het water oversteken via de Beneluxtunnel. Deze tunnel heeft een aparte ingang voor fietsen met een lift, handig als je fiets zwaar is.
Onderweg stond een vriendelijke oudere man bij een enorme metalen katrol van de Botlekbrug. Hij kwam naar me toe en vertelde me alles over de brug en de katrol. Blijkbaar is deze brug in 2015 gebouwd en is het een van de grootste hefbruggen ter wereld. In elke pijler bevinden zich acht van deze enorme katrollen, vierenzestig in totaal. Vandaag weer wat geleerd!
Met tips van de vriendelijke oude man vond ik de tunnel en kwam ik aan de andere kant de stad uit. Opnieuw veranderde het landschap drastisch, dit keer in het meest typische Nederlandse tafereel: molens, dijken, fietsers en groene velden. Dit was de dag met het meest diverse landschap dat ik zou zien: zware industrie aan de ene kant en de schoonheid van Zuid-Holland aan de andere.
Ik zette mijn tent op bij een kampeerplek tussen de kassen van het Westland, waar deze regio bekend om staat, en maakte een maaltijd.
Dag 4 - Nederlandse bergen (73 km)
Het was een zondag, bewolkt met kans op regen later die dag. Tot nu toe had ik nauwelijks regen gehad, behalve een heel korte miezer op de eerste dag, maar vandaag zou ik met een vriend fietsen langs de kust naar Scheveningen, waar we hamburgers en bier hadden. Als foodie is een van de voordelen van dit soort trips dat je zonder beperkingen kunt eten. Elke dag verbrandde ik minstens 1500-2000 extra calorieën, dus ik stopte bij veel, heel veel bakkerijen onderweg.
Na de lunch ging ik alleen verder noordwaarts tot Noordwijk en verliet daar de kust om landinwaarts te gaan naar Leiderdorp, waar ik nog een kampeerplek had. De lucht werd donker en regen leek onvermijdelijk, maar het bleef droog op een paar druppels na. Bij de kampeerplek kon ik weer gebruik maken van een reeds opgezet tentje en ging ik slapen voordat het donker werd. Het was midden in de zomer, de zon was nog niet onder, maar ik was behoorlijk uitgeput van de heuvelachtige duinen.
Dag 5 - Utrecht (109 km)
Het weer was zonnig en de wind stond nog steeds in mijn rug, maar mijn benen voelden vermoeid aan, dus ik hield het tempo laag en stopte vaak om van het landschap te genieten. Dit deel van Nederland heeft veel meren, ontstaan door veenafgravingen tot steenkool in de negentiende eeuw het veen als brandstof verving.
Onderweg naar mijn bestemming plande ik een stuk langs de Vecht te fietsen. Deze kronkelende rivier staat bekend om de landgoederen langs de oevers, gebouwd door rijke Amsterdamse kooplieden. Ik vond het niet erg om te wachten bij een van de vele bruggen, die open gingen om boten met gebruinde vakantiegangers door te laten. Dit is geen plek voor mensen met haast.
In de middag arriveerde ik in Nationaal Park de Utrechtse Heuvelrug, een lage zandheuvelrug met bossen. Het hoogste punt is 68 meter. Het is erg populair onder mountainbikers met veel uitdagende singletrackpaden. Een jaar eerder had ik er een gereden op mijn mountainbike, maar dit keer bleef ik op de weg en ontmoette een vriend waar ik die nacht zou verblijven.
Dag 6 - Naar het noorden (95 km)
Voor de komende vier tot vijf dagen werd een hittegolf voorspeld, met temperaturen boven de dertig graden Celsius. Gelukkig ging ik naar het noorden! Vandaag was het nog geen probleem, omdat ik een groot deel van de route door de bossen van de Veluwe reed, waarschijnlijk het grootste nationale park van Nederland. Mijn benen voelden weer sterker en ik bereikte de stad Kampen vroeg in de middag, wat me voldoende tijd gaf voor wat boodschappen en sightseeing, vooral omdat ik in een B&B in het historische centrum van de stad verbleef.
Dag 7 - Giethoorn en Friesland (150 km)
Ik besloot zo vroeg mogelijk te vertrekken om de hitte zoveel mogelijk voor te blijven, dus ik vertrok om 8 uur 's ochtends naar Giethoorn na een heel fijn gesprek met de eigenaar van de B&B tijdens het ontbijt. Giethoorn, gelegen in Nationaal Park Weerribben-Wieden, staat bekend om zijn grachten in plaats van wegen en wordt soms het Venetië van Nederland genoemd.
Dankzij een marketingcampagne voor Chinezen wordt dit kleine stadje jaarlijks overspoeld door honderdduizenden, voornamelijk Aziatische, toeristen. Maar dit jaar, toen ik 's ochtends door het dorp fietste, zag ik bijna niemand om voor de hand liggende redenen. Ik zag wat locals die voor hun huis aan het vissen waren in de lege grachten en vroeg me af of zij blij waren met de rustige grachten en lege terrassen.
Het verkennen van Giethoorn kostte wat extra tijd en leverde veel fotomomenten op, maar ik moest verder naar Friesland. De enige provincie in Nederland met een eigen taal die als zodanig wordt erkend. In feite hebben de Friezen een rijke geschiedenis en controleerden hun stammen vroeger het gebied langs de kust tot wat nu België is.
Tegenwoordig staat de regio ook bekend om de Elfstedentocht. Een bijna mythische langeafstandsschaatstocht die alleen plaatsvindt in de koudste winters, wanneer alle meren en grachten dichtvriezen tot ze dik genoeg zijn om de schaatsers te dragen. De laatste was in 1997, en mensen vragen zich af of die ooit nog zal plaatsvinden vanwege klimaatverandering en stijgende temperaturen.
Maar je kunt ook de Elfstedentocht fietsen, en dat zou ik deels doen, langs plaatsen zoals Sloten en Sneek tot ik mijn kampeerplek bereikte op een boerderij niet ver van Harlingen.
Dag 8 - Dokkum en Lauwersoog (105 km)
Vandaag en morgen zouden de heetste dagen zijn, maar ik verwachtte dat het wat koeler zou zijn zodra ik de zee in het noorden zou bereiken. Maar eerst fietste ik door Leeuwarden, de hoofdstad van Friesland, en van daaruit naar Dokkum met Bartlehiem onderweg. Elke Nederlander herkent Bartlehiem, zelfs al is het klein met slechts zo’n 70 inwoners. De reden is opnieuw de Elfstedentocht: dit is de enige plek waar je de schaatsers uit drie richtingen kunt zien.
De route naar Dokkum is prachtig langs het water, met bootjes die voorbij varen. Het is ook een populaire fietsroute, met soms smalle stukken waar je elkaar nauwelijks kunt passeren. Omdat het een doordeweekse dag was, zag ik vooral senioren, vaak op e-bikes.
Weet je nog dat ik vertelde dat de wind meestal uit het westen waait in Nederland? Wel, de uitzondering is heet weer, dan waait de wind vaak uit het oosten of zuidoosten. Dus toen ik Lauwersoog en de zee bereikte, kreeg ik de verkoeling waar ik op hoopte, maar ook een lastige laatste etappe van de dag, totdat ik mijn kampeerplek bereikte. Een prachtige grote tuin met een boomgaard. Een ander Nederlands stel had hun tent al opgezet. Ik koos een rustig plekje aan de rand van de tuin met uitzicht op de velden.
Dag 9 - Groningen (90 km)
Het was vroeg toen ik wakker werd, maar de zon scheen al fel op mijn tent en het werd snel te heet om te slapen. Ik ontbeet met koffie en wat zoete baksels die ik de dag ervoor bij de plaatselijke winkel had gekocht, pakte mijn spullen en vertrok. Ik was al in de provincie Groningen en zou daar de hele dag blijven, met bezoekjes aan vrienden en een overnachting bij de oom van mijn vrouw in het kleine dorp Alteveer, waar ik een echt bed had.
Na meer dan een week merkte ik dat mijn benen gewend raakten aan het dagelijkse werk en het als "het nieuwe normaal" accepteerden, zolang ik het tempo redelijk hield. Mijn gemiddelde snelheid was ongeveer 20 km/uur. Op Strava was het lager omdat ik het nooit uitzette, zelfs niet bij boodschappen doen of een lokale bezienswaardigheid te voet bekijken.
Dag 10 - Hunebedden in Drenthe (107 km)
Mijn route vandaag voerde door de provincie Drenthe, met twee hoogtepunten: de hunebedden (in de buurt van Borger) en Nationaal Park Dwingelderveld. De hunebedden zijn eigenlijk overal verspreid, en ik kwam er onderweg naar Borger verschillende tegen. Daar staat het grootste hunebed, en er is ook een openluchtmuseum, maar de hunebedden zelf zijn gratis te bezoeken. De gebruikte stenen zijn tijdens de laatste ijstijd helemaal uit Scandinavië hierheen getransporteerd.
In de middag fietste ik door Nationaal Park Dwingelderveld, een zogenaamd nat heidegebied. Maar ik wist niet dat het snel veel natter zou worden. De hittegolf liep ten einde, wat betekende dat er overal in het land zware onweersbuien ontstonden. In zulke gevallen kun je niet teveel op buienradar vertrouwen, omdat de stormen te onvoorspelbaar zijn. Ik zag donkere wolken aan de horizon en de wind nam toe. Ik dacht dat ik een race kon maken naar het dichtstbijzijnde dorp voor beschutting, maar het was hopeloos. De wolken braken open en ik was binnen een paar minuten doorweekt.
Als je eenmaal nat bent, kun je niet natter worden. Dus besloot ik verder te fietsen totdat ik een verlaten terras vond om te schuilen en droge kleding aan te trekken. Na een half uur stopte de regen, en ik ging verder naar mijn kampeerplek. Daar mocht ik in de tuin in de sauna slapen (uiteraard zonder dat deze aanstond), zodat ik mijn tent niet hoefde op te zetten. Dat was fijn, want het miezerde nog een beetje. Maar mijn schoenen bleven nat tot de volgende dag.
Dag 11 - Salland en Twente (75 km)
Ik had die nacht niet goed geslapen, waarschijnlijk omdat het vreemd was om in een sauna te slapen. Maar ik had maar een korte trip gepland, en het weer was in ieder geval droog met de wind enigszins in mijn rug. Vandaag zou ik de Lemelerberg beklimmen, een indrukwekkende 80 meter hoge "berg" in Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug. Blijkbaar kun je bovenop een mooi uitzicht hebben, maar niet vanaf het fietspad, dus ik ging verder naar beneden richting mijn volgende stop in Tubbergen, een klein stadje in de regio Twente.
Ik zou hier in een B&B verblijven, maar door een reserveringsfout van mijn kant kwam ik terecht in een klein hotel midden in het dorp. Een uitstekend bed, uitzicht op de hoofdstraat en ontbijt, alles voor 55 euro, wat vrij goedkoop is. Ter vergelijking: de meeste kampeerplekken kostten tussen de 10-20 euro. Hoewel ik niet op een strikt budget was, probeerde ik de reis wel economisch te doen. Uiteindelijk berekende ik dat ik gemiddeld zo’n 18 euro per dag uitgaf aan eten en drinken.
Dag 12 - Vliegveld Twente (119 km)
Twente heeft ook een vliegveld, en toevallig heeft een vriend van mij daar een bedrijf dat vliegtuigen recyclet, waar ik was uitgenodigd om een kijkje te nemen. Voor deze kans ging ik graag wat extra kilometers maken. Wanneer krijg je immers de kans om in een gestript vliegtuig te klimmen? Erg gave dingen, en als bonus landde er een Boeing 747 vlak voor ons! Dat gebeurt niet vaak, maar Lufthansa is van plan om zes van deze reuzen op dit vliegveld te parkeren, dat gesloten is voor gewone passagiersvluchten.
Na Hengelo lunchte ik in een klein dorpje. Tijdens de reis kreeg ik ineens een grote trek in gerookte zalmsandwiches. Ik moet er minstens een half dozijn hebben gegeten. Zalm bevat veel eiwitten, wat helpt bij het herstellen van spieren, dus misschien daarom? Hoe dan ook, na de lunch fietste ik door naar mijn laatste kampeerplek in Rheden. Dit dorp ligt bij Veluwezoom, een ander Nationaal Park met enkele serieuze klimmetjes. Deze regio is het mooist in de late zomer, wanneer de heuvels paars kleuren van de bloeiende heide. Maar nu was het ook best aardig, al nodigde het bewolkte weer niet echt uit tot mooie foto’s.
Op mijn kampeerplek, in de tuin van een aardige familie, zette ik mijn tent op tussen vier enorme platanen.
Dag 13 - Wind en regen (113 km)
Ik besloot mijn reis iets in te korten, omdat het weer steeds slechter werd. Het was grijs, winderig en regenachtig, hoewel het niet continu regende. Ik koos gewoon de kortste route naar Mierlo, waar mijn schoonouders wonen. Er valt niet veel te genieten van het landschap in zulke omstandigheden, iets wat altijd kan gebeuren met Nederlands weer.
Dag 14 - Thuis zoet thuis (89 km)
Mijn schoonvader - zelf een fervent fietser - vergezelde me op mijn laatste etappe naar huis. We hadden de weersvoorspelling bekeken, die grotendeels droog weer in de middag voorspelde. Dus hadden we een rustige ochtend en wachtten we tot de regen stopte. Uiteindelijk, rond 12 uur, werd het droog en vertrokken we snel, maar een half uur later kwamen we alsnog in een zware regenbui terecht. Er viel niet veel aan te doen, dus we gingen door in een stevig tempo en stopten in Hilvarenbeek voor koffie en gebak. Op dat moment werd het weer beter en kwam er zelfs een beetje zon door de wolken. Met een suikerkick van het gebak maakten we goede tijd en kwam ik rond 16.00 uur weer thuis, 14 dagen na vertrek.
Ik ben al aan het plannen voor mijn volgende trip!
